Moezeplaog
Vergeten doe ik et nooit meer, die keer dat mien mem op zoolder in de lappedeuze an et zuken was naor een geschikt lappien om argens wat mit te verstokken. Netuurlik zat ik daor as kiend mit de neuze kot bovenop, doe daor inienen een moes uut springen kwam. Et besien wodde stoort in zien waarme nussien tussen de lappies. Et het jaoren duurd eer mien moezeangst verdwenen was, mar vandaege de dag is et wel over. Veural now we in oonze perveensie konfronteerd wo’n mit een moezeplaog is mien angst veur die kleine opvreterties wel over. Et is toch alderneerst aj’ die beelden zien op tillevisie, hoe as alle gröswottels deurvreten wodden en et grune laand veraandert in een brune doodse vlakte mit allemaole gatten d’r in. De boeren hebben d’r een dikke strop an en jim hoeven d’r dan ok niet mal van op te kieken dat d’r mennig bedrief om ziepe gaot. Vergoeding kriegen de bedrieven niet omreden dit onder et bedriefsrisiko valen zol. Laot me niet lachen! Dit is echt gien bedriefsrisiko meer! Geld om vot te geven an ere lanen omreden zi’j geldpiene hebben is d’r wel, mar oonze boeren laoten ze gewoonweg versoepen. Oons mooie grune gröslaand gaot hielendal naor de barrebiesies as d’r niks an daon wodt om dit knaegende moezevolk te bestrieden. Onder waeter zetten is gien optie, en mit gif bestrieden mag niet! Niks wodt d’r daon om disse plaoge te bestrieden. Doukies greven ze ok nog deur oonze zeedieken henne en jim kun wel raoden wat as d’r dan gebeurt, dan holen wi’j gien dreuge voeten meer!
Aj’ nog even veerder daenken dan weej’ dat d’r toekem jaor gien grös meer gruuit, de boeren dus gien voer meer hebben veur heur vee en de koenen dus ok gien melk meer geven. Dan is d’r gien melk, yochurt, botter en keze en zoks zo wat meer te kriegen. Dan zuj’ oonze hoge heren piepen heuren, dan piepen ze nog vule hadder as die miezerige moezen now doen. Een oplossing veur dit perbleem zol wezen as et es hiel hadde vriezen gong, mar dat liekt d’r nog in de veerste veerte niet op.
Toch moet d’r rap wat an daon wodden: laot oonze grondtroepen, de katten, d’r mar op los. Alle katten uut de asiels moeten mar loslaoten wodden op et laand waor die plaoggeesten huusholen. Zi’j die oonze boeren now in de stront zakken laoten, meugen dommiet helpen om de katten weer te vangen as ze heur wark daon hebben, en de moezeplaog verleden tied is.
Sjoukje Oosterloo