Haast
De lochten hangen grauw en zwaor
en ’t rokt naor starvend blad
de daegen die wo’n kot en gries
de laeste bloemen bluuien
en over ’t laand een waezighied
die drokt now al wat leeft
as ’t waore daele veur een schoft
et kan oons zo vermuuien
en zie – die blaeden keunstig kleurd
ze trillen nog hiel even
en valen dan – ja altied deur
is ’t starven om te leven
Lamkje Hof-de Boer
(Uut: Van mien kaant bekeken, SSR, Oosterwoolde, 1981, foto: Sietske Bloemhoff)