Stellingwarfs in et ‘wild’

Johan Veenstra schreef bi’j disse foto veur Stellingwarfs in et ‘wild’  et volgende: Aj’ op ’e fiets onderweg binnen ziej’ nog es wat! Ik was mit een kollektebusse bi’j de weg en zag doe et bottien mit Opa’s Laand d’r op. Et is de naeme van een hoeke laand an de Binnenweg in Ni’jhooltpae dat bi’j De Bron heurt. Et oorspronkelike boerelaand is een grote viever in greven en d’r bin boompies plaant. Et aorige is dat dit vroeger et laand van een omke van mi’j was.

  

‘Mooi da’j west bin’n… gauw weer komm’n’ is te lezen op ‘e aachterkaante van et toegangsbod bi’j de ingang naor et eupenlochttheater De Koele van Appelsche. Et is mitien nommer 120 in de rebriek Stellingwarfs in ’t ‘wild’. Et is vanzels wel een betien jammer dat de spelling van et Stellingwarfs niet goed bruukt is… Dan zol d’r ommes staon hebben: ‘Mooi daj’ west binnen… gauw weer kommen’. Veur de foto’s zorgde Renzo Bruggink uut Raevenswoold.

  

De naeme De Koele kwammen we eerder ok al es tegen in disse rebriek (nr. 87). Et gong doe om De Koele bi’j Hooltpae. Mar De Koele is ok de naeme van et zo mooie eupenlochttheater van Appelsche! Veur de foto’s zorgde Renzo Bruggink van Raevenswoold.

  

Een slegge is een leegte of een leeg diel in et laand. Soms is zoe’n slegge ontstaon deur verzakking omreden d’r eerder een sloot lag. Ok een verzakt diel in een oprit of pad wodt wel een slegge nuumd. Et zol daoromme niet vremd wezen as de weg – De Slegge in Appelsche – wat leger ligt as de omgeving d’r omhenne. De foto’s veur Stellingwarfs in et ‘wild’ wodden oons toestuurd deur Renzo Bruggink van Raevenswoold.

  

JIm lazzen en zaggen al bi’j nommer 116 van de serie Stellingwarfs in et ‘wild’ de ni’je naeme ‘De brogge van Jikke’ van de brogge in Ni’jlaemer. Diezelde dag onthulde borgemeister Gerard van Klaveren ok een plaquette, daor een foto van en een gedicht over Jikke Oosterhof op te zien is. Et gedicht schreef Harmen Houtman uut Et Vene, mar van vroeger van Ni’jhooltpae.

 

De brogge van Ni’jlaemer

 

Starke, stille overtocht,

oolde, stevige, staolen brogge,

kniepoogt vaek’ de Schipsloot  toe,

vermant et haostig warkers-volk:

‘rogge recht, en loop wat vlogger’.

 

Brogge tussen boom en gruun,

soezerig dichte, vlot weer eupen,

aarms goezen deur de locht;

scharnierespul mit peze-kracht,

is tussen twie bochten kreupen.

 

Jikke trok de klompen an

dri’jde veerdig an de slinger,

zee de schippers  vaeke gedag,

nao zeuvenveertig jaor pas muj

in knoest en pols’ en vingers

 

’t Kefe dat alle schippen telt,

scharpe boegen golven deur,

centen, stuvers, dubbelties,

even een posien broggeschoft;

’t Verlof zegt A en tóch likeur !

 

Stille steert et waachtershuus,

mit d’ ogen van zien hoge kaemer,

naor et winters noorden toe,

waor de redens krassen op ’e

’vroege’ baene van Ni’jlaemer…