Op de veuraovend van de keunstroute Eupen Stal is in MFC De Ni’je Stienze van Ni’jhooltpae de prissentaosie van ’De overkaant van et waeter’, de ni’je dichtbundel van Johan Veenstra. Dat is een biezundere gebeurtenis, want et is al weer tien jaor leden dat d’r van Veenstra gedichten in boekvorm verschenen. Et gong doe om et prachtige ’Longerlaand’, een gezaemelik boek van Johan Veenstra en ofbelings van keramische keunst van Peter Hiemstra van Berkoop.
Johan Veenstra: nao tien jaor weer een dichtbundel (foto: Sietske Bloemhoff)
In ‘De overkaant van et waeter’ schrift Veenstra in hiele persoonlike gedichten over himzels en de meensken die in zien leven van belang west hebben of dat nog altied binnen. Kwetsber, sfeervol en mankeliek. Et boek verschient in een exklusieve vormgeving van Sijtze Veldema van Stilet Vormgeving uut Dwingel.
Oproep veur et maeken van foto’s
Tiedens Eupen Stal, die dit jaor op zaoterdag 29 juli uut aende gaon zal, is d’r in de hal van et gebouw van de Stellingwarver Schrieversronte een kleine overzichtstentoonstelling van et wark van Veenstra. De hal zal liekewel veural inricht wodden mit een tentoonstelling van foto’s die maekt binnen n.a.v. een gedicht uut ’De overkaant van et waeter’. Johan Veenstra zorgde, tegere mit de uutgeveri’je van de Stellingwarver Schrieversronte, veur een speciaole selektie van vuuf gedichten. Die vuuf gedichten bin hieronder te lezen. Iederiene die graeg foto’s maekt en deur (ien) van de gedichten inspireerd is, kan wark insturen. Per persoon kun per gedicht maximaol twie foto’s instuurd wodden. Et fermaot van de foto’s is naor eigen keuze, en dat gelt ok veur de keuze kleurefoto of zwatwit.
Tentoonstelling en publikaosie
Et insturen kan digitaol naor info@stellingwarfs.nl: mit vermelding van naeme, email- en postadres, en et tillefoonnommer. Et insturen kan t/m zaoterdag 18 juni. Een speciaole kemmissie, mit o.e. de schriever, bepaolt welke foto’s tentoonsteld wodden. Een selektie uut die foto’s zal publiceerd wodden in et oktobernommer van et Stellingwarver tiedschrift De Ovend. Rond 1 juli zal bekend wezen welke foto’s tentoonsteld wodden en wodt d’r kontakt opneumen mit de maekers d’r van.
Fietsen
En ie fietsten in de zunne
mit et joongien aachterop.
Soms dan koj’ de stilte heuren
en de geuren van et laand
zweefden as een zute dieze
over bossen, zaand en huzen.
En ie fietsten almar wieder.
Alles leek oneindig groot
en de dood was nog een woord
zonder zeerte, zonder zorgen.
’t Leven dat zol altied deurgaon
veur de moeder en et kiend.
Fietsend’ deur een zee van tied,
in de waarme zoemerwiend.
Droom
Ik zag mezels vannaacht as kiend
bi’j ’t oolde spul en hi’j zag mi’j.
Hi’j keek me an en zag de man
die hi’j ooit wodden zol en ik
et kiend da’k lange leden was.
’t Was zoemer, et zaand was mul.
D’r hong die dag een waes van
klamme waarmte over ’t laand.
Hi’j hul een bloeme in de haand
en keek as hadde hi’j verwaacht
in disse wonderlike droom
zien oold’re ik iniens te zien.
Wat was ’t da ’k in de ogen zag
van die verlaoten krullekop?
Onschuld en een bult ontzag.
Doe leup et joongien mit de
zunnebloeme vot, et leven in.
Een tocht mit onrecht, ongemak,
verraod, mar mit as troostpries op
et laest toch ok een kammeraod.
Roofvoegel
Wat bin ’k aanders
as een zwarver,
now de beien van de
sepiepen rood binnen,
de brummels zwat.
Ik zwalke deur
et onlaand
van mien wezen.
Een boot veert in
een visioen veurbi’j.
De vasse locht
van een meitied
hangt veur een tel
in de leegte
boven et veld.
Tot in de veerte:
gien meens te zien.
Mar in de locht
volgt een roofvoegel
elke stap van mi’j.
Borgtocht
A’k de boot dwas deur
zoemer en zunne over et
meer sture en et waeter
over oons hennespattert,
wee’k tot in et morg
van mien wezen da’k
veur altied bi’j je heure.
As borgtocht veur oonze
veertocht, onwis deur een
verburgen leven, dat soms
even veur ’t locht komt,
stop ik et geld in de klompe
van de broggewipper.
De locht boven et laand
trilt van hitte en verlangst.
Toegift
Haost moe’we maeken
en verleuren jaoren
inhaelen, mien liefste.
De eerste vlocht gaanzen
verkondigt dat de tied
oons op ’e hakken zit.
Anzeggers van grauwe
vergetelhied zullen
de locht diezig maeken.
Kleur zal verwi’jen
in witte winterwiend
over schosselig laand.
Kroep as een laeste
toegift van een mooie
haast dichte naost me,
veur et leven bevröst.
