Woensdagmiddag de 10e meie was d’r op ‘e Boerestreek in Appelsche een feestelike bi’jienkomst bi’j de meziekkoepel. Die koepel is now veurzien van acht doeken. Op ‘e doeken is een Stellingwarfstaelig gedicht te lezen van Attie Nijboer van Oosterwoolde. In et gedicht beschrift Attie heur herinnerings an Appelsche, mar ok hoe ze de tied van now erveert.
Zoe’n negen jaor leden schreef ze een gedicht over Appelsche veur et boek ‘Gien plak dat mi’j zo trekt’, van Henk Bloemhoff. In dat boek kommen biezunderheden an de odder over alle dattien dörpen van Stellingwarf-Oostaende. In eerste instaansie zol dat gedicht plaetst wodden, mar aenlik was d’r wel ruumte veur meer, zo gaf de zeilmaekeri’je an die veur de ni’je doeken zorgde. Attie schreef daoromme nog een tal koepletten extra, en in dat diel komt mit naeme et Appelsche van now an bod:
Appelsche doe en now
Ik greef diepe in mien onthoold
We fietsen zonder jasse
De flesse riedel in de tasse
Smaekt doukies lekker koold
We wanen oons in de grote dunen
En bin op ’e zaandvlakte anbelaand
Daor gaon we speulen in et gele zaand
Wowwe muui van et ommestrunen
We spattelen in de poele
Et waeter is lekker koel
Doukies biwwe van doel
En greef een grote koele
Hewwe dan nog genog kracht speerd
Dan op ’e weerommereize naor de Bosbarg!
Dat vienen we hielemaol niet arg
Et uutzicht is et klauteren weerd
Tot besluut nemen wi’j altemet
Bi’j de kiosk over de straote
Een hiele grote maote
Zak petat mèt
Appelsche now, jaoren laeter
Ie kregen een mederner gezicht
Hier en daor bin ie wat eers inricht
De zaandvlakte mist et spattelende waeter
Toch vulen wi’j oons bi’j jow op oons gemak
Ie blieven pattie meensken behaegen
Alderdeegst tot in lengte van daegen
Jong en oold geniet, komt grif an zien gerak
Appelsche, hatte in et Drents-Friese Woold
Verbint keunst, rekreaosie en kultuur
In de midden van de netuur
Veur een lang en leefber behoold
(Foto: Sietske Bloemhoff)